2012 Calendar Magnets

Another fun and easy handmade gift for any occasion.

Mini Calendar Magnets.

A perfect handmade gift for your loved ones.

I've made the mistake of making them a little bit small

(they are almost the same size as the calendar)

but I like them anyway.

Ακόμη ένα διασκεδαστικό και εύκολο

χειροποίητο δώρο για κάθε περίσταση.

Μίνι Ημερολόγια με Μαγνήτη.

Ένα τέλειο χειροποίητο δώρο για τους αγαπημένους σας.

Έκανα το λάθος να τα κάνω λίγο μικρά

(είναι σχεδόν το ίδιο μέγεθος με το ημερολόγιο)

αλλά μου αρέσουν έτσι κι αλλιώς.

 And other versions with different type of calendars.

Και άλλες εκδοχές με διαφορετικού τύπου ημερολόγια.

They are a little bit heavier so I don't recommend them.

Είναι λίγο βαριά και δεν θα τα συνιστούσα.

For the full tutorial go here.

Για το ολοκληρωμένο tutorial δείτε εδώ.

Note:

DON'T FORGET to add your BLOG ADDRESS too when you leave a comment.

See my tutorial for more details.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ να προσθέτετε και την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ BLOG ΣΑΣ όταν αφήνετε το σχόλιό σας.

Δείτε το tutorial για περισσότερες λεπτομέρειες.

Christmas Ornaments Out Of Clay

As I told you yesterday, I've been making all kinds of Christmas stuff for the Bazaar.

So today I'm going to show you my little ornaments made of clay.

They are a perfect crafting idea even for little hands. They're going to love creating

their very own, unique ornaments for the Christmas tree.

Όπως σας είπα και χθες, εδώ και καιρό φτιάχνω διάφορα Χριστουγεννιάτικα για το Μπαζάρ.

Έτσι σήμερα θα σας δείξω τα μικρά στολίδια που έφτιαξα από πηλό.

Είναι μια τέλεια ιδέα για δημιουργία ακόμη και για μικρά χεράκια.

Θα ξετρελαθούν με την ιδέα να φτιάξουν τα δικά τους,

μοναδικά στολίδια για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

I've used clay that doesn't need baking. With different shaped cutters

I've made several shapes and sizes and with a stick I've made holes

for the hanging and the decoration.

Χρησιμοποίησα πηλό που δεν χρειάζεται ψήσιμο. Με διάφορα σχήματα κουπ-πατ

έφτιαξα αρκετά  σχήματα και σχέδια. Με ένα ξυλάκι έκανα τρύπες

για να τα κρεμάσω και για να τα διακοσμήσω.

 With a knife I've made some houses. I've done it free handed but

if you're not sure, create a template on a cardstock

(maybe print something) and use it as a guide.

Με ένα μαχαίρι έφτιαξα μερικά σπιτάκια. Εγώ το έκανα με ελεύθερο χέρι

αλλά αν δεν είστε σίγουροι, δημιουργείστε ένα πατρόν με χαρτόνι

(μπορείτε και να τυπώσετε κάτι) και χρησιμοποιήστε το σαν οδηγό.

 After they were completely dry, I've painted them with acrylic paints.

Αφού ξεράθηκαν εντελώς, τα έβαψα με ακρυλικές μπογιές.

I've painted them with one coat of varnish for protection and some shine.

Τα πέρασα και με ένα χέρι βερνίκι για προστασία και λάμψη.

I've tied a ribbon on top and with waxed cord

I've hanged the embellishments.

Έδεσα μια κορδέλα στην κορυφή για να τα κρεμάσω

και με κερωμένο κορδόνι κρέμασα τα στολίδια.

 My new Christmas ornaments are ready to be hanged!

Τα καινούρια μου Χριστουγεννιάτικα στολίδια

είναι έτοιμα για κρέμασμα!

What do you think?

Πώς σας φαίνονται;

Note:

DON'T FORGET to add your BLOG ADDRESS too when you leave a comment.

See my tutorial for more details.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ να προσθέτετε και την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ BLOG ΣΑΣ όταν αφήνετε το σχόλιό σας.

Δείτε το tutorial για περισσότερες λεπτομέρειες.

Christmas Foam Wreath

This weekend I'll participate in the Two Days Christmas Market at Lucciola Bio Bistro and the next one it will be the Christmas Store House Market, so I'm ON FIRE!  I think I could use a little help from Santa's elves. ;-)

In the upcoming days I'll be showing you all the new stuff that I've been making  the last few days and also some tutorials.

So, let's start with the Christmas Foam Wreaths.

Αυτό το Σαββατοκύριακο θα συμμετάσχω στο Two Days Christmas Market στο Lucciola Bio Bistro και το επόμενο θα είναι το Χριστουγεννιάτικο Store House Market, γι'αυτό ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΦΩΤΙΑ! Νομίζω ότι χρειάζομαι λίγη βοήθεια από τα ξωτικά του Άγιου Βασίλη. ;-)

Μέσα στις επόμενες μέρες θα σας δείξω όλα τα καινούρια πράγματα που έφτιαχνα τις τελευταίες μέρες και μερικά tutorials.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα Χριστουγεννιάτικα Αφρώδη Στεφάνια.

I've been meaning to make some wreaths for quite some time now, but I couldn't find styrofoam ones, or they were too expensive. Then I saw this really clever idea in Pinterest and my problem was solved! My dad is a plumber and we have many foam tubes around in many different sizes, so off to our warehouse! ;-)

Ήθελα να φτιάξω στεφάνια εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν μπορούσα να βρω από φελιζόλ ή ήταν πολύ ακριβά. Μετά είδα αυτή την πολλή έξυπνη ιδέα στο Pinterest και το πρόβλημά μου λύθηκε! Ο πατέρας μου είναι υδραυλικός και έχουμε πολλούς σωλήνες από αφρώδες υλικό (χρησιμοποιούνται για μόνωση στους χαλκοσωλήνες, αν θέλετε να το ζητήσετε) και βγαίνουν σε διάφορα μεγέθη. Έτσι, βουρ στην αποθήκη μας! ;-)

This is what it looks like. It's one piece but you can snip the length you want.

Έτσι είναι ο σωλήνας αρχικά. Είναι στάνταρτ σε μήκος

αλλά μπορείτε να τον κόψετε σε ότι μέγεθος θέλετε.

Use duct tape or insulating tape like I did.

Χρησιμοποιήστε κολλητική ταινία ή μονωτική όπως έκανα εγώ.

Extra tip. Tape around several times and also a little bit further from the center

so it won't come off. Trust me, it happened to me and it wasn't nice.

Έξτρα συμβουλή. Κολλήστε την ταινία γύρω-γύρω αρκετές φορές αλλά

και λίγο προς τα δεξιά και αριστερά του κέντρου για να μην σας ανοίξει.

Εγώ την πάτησα και δεν ήταν ωραίο.

Foam tube is so flexible so you can give it the round shape you want.

You're ready to start decorating.

I chose yarn, but you can use almost any material you want. You can tie or glue the first end and

start going round and round until the end, where you can tie or glue again.

Hot glue is the best for this kind of creations because it dries quickly.

You can add whatever you what. You can even pin things up because foam tubes are so soft.

Οι σωλήνες από αφρολέξ είναι πολύ εύκαμπτοι κι έτσι μπορείτε

να τους δώσετε το στρογγυλό σχήμα που θέλετε.

Είστε έτοιμοι να το διακοσμήσετε.

Εγώ επέλεξα μαλλί αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σχεδόν οποιοδήποτε υλικό θέλετε.

Μπορείτε στην αρχή να δέσετε ή να κολλήσετε την άκρη του και μετά

να το τυλίξετε γύρω-γύρω μέχρι το τέρμα όπου θα ξαναδέσετε ήθ ακολλήσετε.

Η θερμόκολλα είναι η καλύτερη για τέτοιου είδους δημιουργίες γιατί στεγνώνει πολύ γρήγορα.

Μπορείτε να προσθέσετε οτιδήποτε θέλετε.

Μπορείτε ακόμη και να καρφώσερε πράγματα μιας και το αφρολέξ είναι τόσο μαλακό.

 

Happy Christmas Crafting!

Καλή Χριστουγεννιάτικη Δημιουργία!

Note:

DON'T FORGET to add your BLOG ADDRESS too when you leave a comment.

See my tutorial for more details.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ να προσθέτετε και την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ BLOG ΣΑΣ όταν αφήνετε το σχόλιό σας.

Δείτε το tutorial για περισσότερες λεπτομέρειες.

The Giving Tree

The Giving Tree, first published in 1964 by Harper & Row, is a children’s book written and illustrated by Shel Silverstein. This book has become one of Silverstein’s best known titles and has been translated into more than 30 languages.

The Giving Tree is a tale about a relationship between a young boy and a tree in a forest. The tree always provides the boy with what he wants: branches on which to swing, shade in which to sit, apples to eat, branches with which to build a home. As the boy grows older he requires more and more of the tree. The tree loves the boy very much and gives him anything he asks for. In the ultimate act of self-sacrifice, the tree lets the boy cut her down so the boy can build a boat in which he can sail. The boy leaves the tree, now a stump. Many years later, the boy, now an old man, returns and the tree says, “I have nothing left to give you.” The boy replies, “I do not need much now, just a quiet place to sit and rest.” The tree then says, “Well, an old tree stump is a good place for sitting and resting. Come boy, sit down and rest.” The boy obliged and the tree was happy.

(source)

Ever since the book was published, it has generated controversy and opposing opinions for its interpreted messages, on whether the tree is selfless or merely self-sacrificing, and whether the boy is selfish or reasonable in his demands of the tree. The story clearly shows childhood as being a time of relative happiness in comparison to the sacrifice and responsibility of adulthood.

Some academic readers describe the book as portraying a vicious, one-sided relationship between the tree and the boy: with the tree as the selfless giver and the boy as a greedy and insatiable entity who constantly receives, yet never gives anything back to the tree; a selfish love that could be misrepresented and imitated by its young readers. Indeed, some of these speakers single the tree out as an irresponsible parent whose self-sacrifice has left the boy ill-equipped. Other readers argue that the tree gives everything to the boy freely because she loves him, and its feelings are reciprocated by the boy when he returns to the tree for a rest. In this way, the relationship between the tree and the boy as he grows up could be viewed as similar to that between a parent and child; despite getting nothing in return for a long time, the tree puts the boy’s needs foremost, because it wants him to be happy. Indeed, the only time the tree ever seems to be sad is when it feels that it has nothing left to give the boy and that the boy might never return.

Source: wikipedia.

What's your interpretation for it?

Το Δέντρο που έδινε, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1964 από τους Harper & Row, είναι ένα παιδικό βιβλίο γραμμένο και εικονογραφημένο από τον Shel Silverstein. Αυτό το βιβλίο έχει γίνει ένα από τα πιο γνωστά του Silverstein και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.

Το Δέντρο που έδινε είναι μια ιστορία για μια σχέση ανάμεσα σε ένα νεαρό αγόρι και ένα δέντρο σε ένα δάσος. Το δέντρο παρέχει πάντα στο αγόρι ότι θέλει: κλαδιά για να κάνει κούνια, σκιά για να καθίσει, νμήλα για να φάει, κλαδιά για να χτίσει ένα σπίτι. Καθώς το παιδί μεγαλώνει απαιτεί όλο και περισσότερα από το δέντρο. Το δέντρο αγαπά το αγόρι πάρα πολύ και πάντα του δίνει χωρίς ποτέ να ζητάει. Σαν τελική πράξη αυτοθυσίας, το δέντρο αφήνει το αγόρι να το κόψει για να μπορέσει να φτιάξει μια βάρκα για να ταξιδέψει. Έτσι το παιδί αφήνει το δέντρο απλά ένα κούτσουρο. Πολλά χρόνια αργότερα, το αγόρι, γέρος πια, επιστρέφει και το δέντρο λέει, "Δεν έχω πια τίποτα να σου δώσω." Το αγόρι απαντά, "Δεν χρειάζομαι πολλά τώρα, μόνο ένα ήσυχο μέρος να καθήσω και να ξεκουραστώ." Το δέντρο λέει τότε, "Λοιπόν, ένα παλιό κούτσουρο δέντρου είναι ένα καλό μέρος για να καθήσεις και να ξεκουραστείς. Έλα αγόρι, κάθησε κάτω να ξεκουραστείς." Το αγόρι υπάκουσε και το δέντρο ήταν ευτυχισμένο.

(source)

Από τότε που εκδόθηκε το βιβλίο, προκάλεσε αρκετές αντιπαραθέσεις και αντίθετες απόψεις για την ερμηνεία των μηνυμάτων του, σχετικά με το εάν το δέντρο είναι ανιδιοτελές ή λειτουργεί απλώς με αυτοθυσία, και αν το αγόρι είναι εγωιστικό ή λογικό ως προς τις απαιτήσεις του από το δέντρο. Η ιστορία δείχνει σαφώς την παιδική ηλικία ως μια περίοδο σχετικής ευτυχίας σε σύγκριση με τη θυσία και την ευθύνη της ενηλικίωσης.

Ορισμένοι ακαδημαϊκοί αναγνώστες περιγράφουν το βιβλίο ως την απεικόνιση μιας μοχθηρής, μονόπλευρης σχέση μεταξύ του δέντρου και του αγοριού: με το δέντρο ως έναν ανιδιοτελή δωρητή και το αγόρι ως μια άπληστη και ακόρεστη οντότητα που συνεχώς δέχεται, αλλά ποτέ δεν δίνει τίποτα πίσω στο δέντρο, μια εγωιστική αγάπη που θα μπορούσε να παρερμηνευθεί και να την μιμηθούν οι μικροί αναγνώστες του. Πράγματι, μερικοί από αυτούς χαρακτηρίζουν το δέντρο ως έναν ανεύθυνο γονέα του οποίου η αυτοθυσία αφήνει το αγόρι χωρίς εφόδια για τη ζωή. Άλλοι αναγνώστες υποστηρίζουν ότι το δέντρο δίνει τα πάντα στο αγόρι ελεύθερα, επειδή το αγαπά, και τα συναισθήματα του τα ανταπέδωσε το αγόρι, όταν επέστρεψε στο δέντρο για ξεκούραση. Με αυτόν τον τρόπο, η σχέση μεταξύ του δέντρου και του αγοριού καθώς μεγαλώνει μπορεί να θεωρηθεί παρόμοια με τη σχέση μεταξύ ενός γονέα και του παιδιού του. Παρότι δεν παίρνει τίποτα σε αντάλλαγμα για μεγάλο χρονικό διάστημα, το δέντρο βάζει τις ανάγκες του παιδιού πάνω απ 'όλα, γιατί θέλει αυτό να είναι ευτυχισμένο. Πράγματι, η μόνη φορά που το δένδρο φαίνεται να είναι θλιμμένο είναι όταν αισθάνεται ότι δεν έχει μείνει τίποτα να δώσει στο αγόρι και ότι το αγόρι δεν θα επιστρέψει.

Εσείς ποιά ερμηνεία θα του δίνατε;

Note:

DON'T FORGET to add your BLOG ADDRESS too when you leave a comment.

See my tutorial for more details.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ να προσθέτετε και την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ BLOG ΣΑΣ όταν αφήνετε το σχόλιό σας.

Δείτε το tutorial για περισσότερες λεπτομέρειες.

Not Only Photoshop Can Create Magical Pictures

Sandy Skoglund is an american photographer and installation artist who creates surrealist images by building complex elaborate sets or tableaux, a process of which takes her months to complete. Finally she photographs the set, complete with actors. The works are characterized by an overwhelming amount of one object and either bright, contrasting colors or a monochromatic color scheme.

Skoglund studied both art history and studio art at Smith College in Northampton, Massachusetts, graduating in 1968.

In 1972, Skoglund began working as a conceptual artist in New York. She became interested in teaching herself photography to document her artistic endeavors, experimenting with themes of repetition. In 1978, she had produced a series of repetitious food item still life images.

One of her most-known works, entitled Radioactive Cats, features green-painted clay cats running amok in a gray kitchen. An older man sits in a chair with his back facing the camera while his elderly wife looks into a refrigerator that is the same color as the walls. Another image, Fox Games has a similar feel toRadioactive Cats and is also widely recognized. A third and final oft-recognized piece by her features numerous fish hovering above people in bed late at night and is called Revenge of the Goldfish. The piece was used as cover art for the Inspiral Carpets album of the same name.

Η Sandy Skoglund είναι μια Αμερικανίδα φωτογράφος και καλλιτέχνης εγκαταστάσεων που δημιουργεί σουρεαλιστικές εικόνες χτίζοντας περίτεχνα σύνολα ή tableaux, μια διαδικασία που διαρκεί μήνες για να ολοκληρωθεί. Τέλος, φωτογραφίζει τα σκηνικά της ολοκληρωμένα μαζί με ηθοποιούς. Τα έργα χαρακτηρίζονται από ένα την υπερβολική χρήση ενός αντικειμένου και είτε φωτεινά, αντιπαραβαλλόμενα χρώματα ή ένα μονοχρωματικό συνδυασμό χρωμάτων.

Η Skoglund μελέτησε τόσο την ιστορία της τέχνης όσο την τέχνη στούντιο στο Smith College στο Νορθάμπτον της Μασαχουσέτης, από όπου αποφοίτησε το 1968.

Το 1972,  η Skoglund άρχισε να εργάζεται ως εννοιολογικός καλλιτέχνη στη Νέα Υόρκη. Ενδιαφέρθηκε να μάθει μόνη της φωτογραφία ώστε να μπορεί να καταγράφει τις καλλιτεχνικές προσπάθειες της, πειραματιζόμενη  με επαναλαμβανόμενα θέματα. Το 1978, παρήγαγε μια σειρά με επαναλαμβανόμενες εικόνες τροφίμων.

Ένα από τα πιο γνωστά έργα της, με τίτλο Ραδιενεργές Γάτες, διαθέτει πράσινες ζωγραφισμένες πήλινες γάτες που τρέχει σε κατάσταση αμόκ σε μια γκρίζα κουζίνα. Ένας ηλικιωμένος άνδρας κάθεται σε μια καρέκλα με την πλάτη μπροστά στην κάμερα ενώ η ηλικιωμένη γυναίκα του φαίνεται σε ένα ψυγείο που είναι το ίδιο χρώμα με τους τοίχους. Μια άλλη εικόνα, Παιχνίδια Αλεπούδων έχει μια παρόμοια αίσθηση με τις Ραδιενεργές Γάτες και είναι επίσης ευρέως αναγνωρισμένη. Μια τρίτη και τελευταία συχνά-αναγνωρισμένη από τα χαρακτηριστικά της, πολλά ψάρια αιωρούνται πάνω από τους ανθρώπους στο κρεβάτι αργά το βράδυ και λέγεται εκδίκηση του χρυσόψαρου.Το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε ως εξώφυλλο για το άλμπουμ Inspiral Carpets με το ίδιο όνομα.

(source)

(source)

(source)

Skoglund is currently teaching photography and art installation/multimedia at Rutgers University in New Jersey. She has recently completed a series titled "True Fiction Two". This recent project is similar to the "True Fiction" series that she began in 1986. This series was not completed due to the discontinuation of materials that Skoglund was using. Kodak canceled the production of the dye that Skoglund was using for her prints. Each image in "True Fiction Two" has been meticulously crafted to assimilate the visual and photographic possibilities now available in digital processes.

Her works are held in numerous museum collections including the Museum of Contemporary Photography, San Francisco Museum of Modern Art and Dayton Art Institute. (biography via wikipedia)

Η Skoglund διδάσκει σήμερα τη φωτογραφία και την τέχνη των εγκαταστάσεων / πολυμέσων στο Πανεπιστήμιο Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ. Έχει ολοκληρώσει πρόσφατα μια σειρά με τίτλο "True Fiction Two". Το πρόσφατο έργο είναι παρόμοιο με τη σειρά  "True Fiction" που άρχισε το 1986. Αυτή η σειρά δεν ολοκληρώθηκε λόγω της διακοπής των υλικών που χρησιμοποιούσε η Skoglund. Η Kodak ακύρωσε την παραγωγή της χρωστικής ουσίας που χρησιμοποιούσε η Skoglund για τις εκτυπώσεις της. Κάθε εικόνα στο "True Fiction Δύο" έχει δημιουργηθεί σχολαστικά για να μιμηθεί την οπτική και τις φωτογραφικές δυνατότητες που είναι πλέον διαθέσιμες σε όλες τις ψηφιακές διαδικασίες.

Τα έργα της βρίσκονται σε πολυάριθμες συλλογές μουσείων όπως το Μουσείο Σύγχρονης Φωτογραφίας, San Francisco Museum of Modern Art και του Ντέιτον Art Institute.(βιογραφία μέσω wikipedia)

(source)

(source)

(source)

(source)

(source)

(source)

(source)

(source)

(source)

Note:

DON'T FORGET to add your BLOG ADDRESS too when you leave a comment.

See my tutorial for more details.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ να προσθέτετε και την ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ BLOG ΣΑΣ όταν αφήνετε το σχόλιό σας.

Δείτε το tutorial για περισσότερες λεπτομέρειες.